Nasıl bir zamana kaldık Allahım?

İnsan suretinde doğanların çoğu, insanlığı çoktan terk etmiş.

Bir taraf dünyanın zengin sofralarında adalet nutukları atarken, diğer tarafta bir ekmek kırıntısını paylaşan çocukların üstüne bombalar yağıyor vahşice…

Amerika’nın uzayıp giden kolları,

Avrupa’nın kirli sessizliğiyle birleşmiş, dünyayı bir ağ gibi sarmış.

Sanki bu yeryüzünde “insan” kelimesi yalnızca lüks saraylarda telaffuz edilen bir hatıradan ibaret.

Oysa Gazze’de, Filistin’de, bir insanın kalbi her sabah yeni bir yıkımla uyanıyor.

Bir avuç Siyonist, dünyanın kaderiyle kumar oynuyor.

Tüm dünyaya korku salmışlar,  mazlumun üzerine: Açlık. Ölüm. Vahşet..

Biz ise ekranların başında yalnızca seyrediyoruz.

Sessizlik büyüyor, kalpler taşlaşıyor, rahmet gibi yağması gereken merhamet, paslanmış bir kapı gibi yerinden kımıldamıyor.

Mazlumların yüzünde göğe bakan bir hüzün var.

Kimse onları duymuyor sanıyorlar, oysa göklerin sahibi her çığlığı işitiyor.

Bir annenin, yıkılmış bir evin duvarlarına yaslanıp elindeki oyuncak ayıyı koklayan çocuğunun son nefesini izleyişini hiçbir kamera tam anlatamaz.

Hiçbir kelime, hiçbir gazete, o acıyı taşıyamaz.

Yalnızca Allah bilir bir annenin yüreği kaç kere parçalanır bir çocuğunu toprağa koyarken.

Gazze’de insanlar ölürken dünya lüks sofralarda “barışı” tartışıyor.

Aksa’nın kapılarında yas var.

Bir zamanlar şehitlerin ayak izleriyle bereketlenen sokaklara şimdi gölgeler çökmüş.

Her taşın altında bir hikâye, her enkazda yarım kalmış bir gelecek var.

Ve biz hâlâ bekliyoruz.

Çaresizliğin içinden yükselen o büyük duanın cevabını.

Mazlumun “Yeter Allahım” diye haykırışını taşıyan rüzgâr, bir gün mutlaka dönecek.

Çünkü dualar boşa gitmez.

Hiçbir gözyaşı yanaklardan akıp yere düşmez ki Allah onu görmesin.

Gazze’nin çocukları bir sabah kuş sesleriyle uyanacak belki.

Belki o gün Aksa’nın semasında yeniden ezan yankılanacak, yıkılmış duvarların arasından umut fışkıracak.

Yaşlı bir adam hurma ağacının altında oturup, “Biz çok acı çektik ama sabrettik” diyecek titreyen bir sesle.

Ve dünya o gün anlayacak bugün duymazdan geldiği çığlığın ne kadar büyük bir imtihan olduğunu.

Bir gün adalet, zulme diz çöktürecek.

Bir gün zalim, kendine sakladığı bütün kibri kusacak.

Küllerinden yeniden doğan bir sabah,

Filistin’in üstüne rahmet olacak.

Aksa’nın kapıları boyun bükmeden açılacak.

Mazlumun alnı, kıyametin günü gibi parlak olacak.

Biz bekliyoruz, yalnızca bir kurtarıcıyı değil, insanlığın yeniden dirilişini.

Mazlumun bedeninden değil, kalbinden yükselen o sessiz çağrının bir gün dünyayı sarsacağına inanıyoruz.

Gazze, acıyla yoğrulmuş bir dua gibi Allah’ın huzurunda duruyor bugün.

Ve Allah’ın huzurunda duran hiçbir dua asla karşılıksız kalmaz..