1964 te çermiğe apar topar gelir. Eşi 3 tane erkek çocuğu iki ineği ile kale mahallede bir ev tutar. Baharın köye gidilir köy işi bitince tekrar çermiğe gelinirdi.

   Çermikte elinde bulunan bir kaç altını ve bir ineğini satıp bahçe ve bağ almışlardır. 1964 de Fatma adında ilk kızı olur bir müddet Yaşar ve ölür. 1966 da Remziye adında kızı olur.

1969 da divane sokakta satılan büyük evi alıp oraya yerleşir.

 Yaşamı köy ve Çermik arası gider gelir. 1971 de Havva adında bir kızı olur 3 yaşında kara gözlü güzel kız kızamığa yakalanır ve ölür. Çocukların yükü, işler ev hayvanlar emine in boynuna kalır.

   1974 bir oğlu olur. Onun 1 yıl hastalığıyla uğraşır.

  Evin içinde Emine’nin kocası, evlilik peşine düşer. Buna gönülden razı olan kaynanası çok ister oğlunun evlenmesini çünkü Emine’nin babası kaynanası ın üzerine kuyuda bir daha evlenip kuyuya yerleşmiş kaynanası bürüt te 2 çocuğuyla kalmıştı. Buna tahammül edemeyen mırcan kaynana oğlunu evlendirme peşinde.

   Kocasından her seferde şiddet gören emine dayanamaz ve hamile olduğundan kendi derdine düşer.

  Ramazan bu arada evlenmiş başına kuma getirmiştir.

   9.12.1975 te emininin son çocuğu faile doğar.

  Evdeki geçimsizlik yokluk ile karakolda ramazanın evi terk etmesi söylenir. İlkbahar da kirvelerinin bahçesinde taşınır. Dayaktan kaçmak için 6 çocuğuyla çadırda geçinir.

  Kocası. Yeni hanımını evdeki eşyalarını alıp evi boşaltır. Sonbaharın eve dönen aile evi boş ve virane şeklinde yerleşir. Emine ananın anlattığı "çocuklarımın üstünde oturacağı bir bez bile yoktu'

 Boş bir evin içinde 6 çocuk emine abla o dönem annesi de 1 göz evde kalıyor. Çermikte zengin ailelerin ev temizliği çamaşırlarını yıkama işlerine kızı emineydi de götürüyor.

  Kazandıklarını çocuklarına gıda alıp işe yaramayan bez, şal, halı, kilim emine ablaya verip hayır işliyorlar oda boş olan evine çocuklarının oturması için seriyordu. Kocası ayrılırken 40 günlük minicik kızını kirveleri besliyor çünkü sütü kesilmiş ve çalışması gerekliydi.

   Çermiğin kışında çocukları Mithat köyden getirdiği odun ve çalılar ile 6 çocuk birde annesine sarılıp yatırlaralardı.

      Babalarından son ayrılıkları bir daha hiç ne sordu nede ilgilendi ölünceye kadar aynı şekil ayrı kalındı.

   Çermikte o dönem herkes adamaya giderdi mart gelince elçiden biraz garanti para alınıp eşyalarını hazırlayıp 1976 da ilk adana ırğat yolculuğu başladı kamyonlar üstünde.....

Adana çukur ovası ırgat insanların geçim kaynağıydı. Emine abla geceden yemek hazırlar sabah güneş doğmadan kalkılır traktörün römorkuna insanlar uyuyan minicik çocuklarıyla uyur vaziyete biner güneş açılmadan tarlada olması gerekir.

     Yılmaz güneyin ' Çukurova da güneş itlerin üzerine doğar' sözünün anlamını anlıyorsun.

 Güneş doğduğunda hiç ırgatlar uyumuyordu, ağalar hariç

   Emine abla artık çocukları ile daha huzurlu bu huzur yokluk olmada bir Çukurova tarlasında 6 çocuğuyla oturmadı

 Yıllar böyle devam eder takti 1979 insanında ÇERMİKTEKİ evi yanana kadar... 1979 yanağın

     Devam edecek